تشنج های شبانه: علائم، علل، تشخیص، درمان

پزشک یک معاینه فیزیکی کامل برای بررسی علائم آسیب ناشی از تشنج و شرایطی که ممکن است باعث تشنج شده باشد، انجام می دهد. آنها همچنین یک معاینه عصبی دقیق برای بررسی هر گونه اختلال یا آسیب به سیستم عصبی انجام می‌دهند.

الکتروانسفالوگرافی

الکتروانسفالوگرافی (EEG) ابزار مهمی برای تشخیص تشنج است. EEG یک ضبط بدون درد از امواج مغزی است. می توان آن را در بیمارستان، مطب پزشک و یا حتی گاهی در خانه شخص انجام داد.

یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی آموزش دیده، چندین الکترود فلزی مسطح را در اطراف سر فرد می‌چسباند. الکترودها نباید دردناک باشند، اما ممکن است چسبناک باشند. الکترودها توسط سیم های بلند به دستگاهی متصل می شوند که فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کند. ممکن است از فرد خواسته شود در طول EEG ساکت و بی‌حرکت بماند یا ممکن است از او خواسته شود به چراغ های چشمک زن یا سایر محرک های احتمالی نگاه کند. برخی از EEG ها ممکن است برای کمک به تشخیص، روی ویدئو ضبط شوند.

بسیاری از افراد مبتلا به تشنج های شبانه در حالی که بیدار هستند فعالیت الکتریکی مغز طبیعی دارند. به همین دلیل، برخی از پزشکان ممکن است EEG یک شبه همراه با مطالعه خواب را برای تشخیص تشنج های شبانه توصیه کنند. در موارد دیگر، آنها ممکن است توصیه کنند که EEG طی چند روز در خانه یا بیمارستان انجام شود.

تصویربرداری از مغز

اولین باری که فرد دچار تشنج می‌شود، پزشک ممکن است MRI مغز را برای بررسی خونریزی، سکته مغزی، تومور یا سایر علل احتمالی تشنج توصیه کند. با این حال، برخی از پزشکان ممکن است اسکن مغز را برای برخی از کودکان توصیه نکنند، اگر بتوانند علت تشنج را از روی شرح حال، معاینه فیزیکی و EEG تعیین کنند.

تست های اضافی

بسته به شرایطی که پزشک مشکوک است، ممکن است آزمایش‌های اضافی مانند آزمایش خون، اسکن قلب یا سوراخ کمر را تجویز کند. این آزمایشات ممکن است برای همه افرادی که تشنج های شبانه دارند لازم نباشد.