پرخوابی وضعیتی است که در آن فرد در طول روز بیش از حد احساس خواب آلودگی می کند. برخی از افراد مبتلا به پرخوابی به طور منظم بین 9 تا 11 ساعت در روز یا بیشتر می خوابند و همچنان احساس خستگی می کنند. آنها ممکن است پس از بیدار شدن احساس شادابی نکنند و احساس کنند که هر زمانی می توانند چرت بزنند، حتی هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن.

شرایط مختلفی می تواند باعث پرخوابی شود ، از جمله محرومیت مزمن از خواب، شرایط سلامتی مانند سرطان یا افسردگی، و اختلالات خواب مانند نارکولپسی یا آپنه انسدادی خواب. اغلب عوامل متعددی در ایجاد خواب آلودگی بیش از حد در طول روز نقش دارند. در موارد نادر، پرخوابی را نمی توان به یک بیماری زمینه ای نسبت داد و پزشک ممکن است فرد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک را تشخیص دهد.

پرخوابی چگونه درمان می‌‎شود؟

اهداف اصلی درمان برای افراد مبتلا به پرخوابی، کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی آنها است. برنامه ریزی درمان با تعیین علت پرخوابی آغاز می شود. درمان ممکن است شامل ترکیبی از داروها، گفتار درمانی و تغییر سبک زندگی برای تشویق به خواب عمیق‌تر در شب و احساس انرژی بیشتر در طول روز باشد.

داروهای پرخوابی

داروهای پرخوابی همراه با تغییرات رفتاری برای ارتقای هوشیاری و کاهش خواب آلودگی در طول روز استفاده می شود. داروهای تجویز شده به طور کلی به این بستگی دارد که آیا علائم ناشی از اختلال خواب یا یک بیماری زمینه ای متفاوت است. پرخوابی ناشی از یک اختلال خواب پرخوابی اولیه نامیده می شود، در حالی که پرخوابی ناشی از یک وضعیت سلامتی دیگر پرخوابی ثانویه نامیده می شود. داروهای پرخوابی فقط باید تحت نظر یک پزشک یا متخصص خواب تجویز شود.

پرخوابی اولیه

پرخوابی اولیه شامل خواب آلودگی بیش از حد ناشی از نارکولپسی نوع 1 و 2، سندرم کلاین-لوین و پرخوابی ایدیوپاتیک است. این اختلالات خواب که گاهی اوقات به عنوان اختلالات مرکزی پرخوابی شناخته می شوند، با خواب زیاد یا خواب آلودگی در طول روز مشخص می شوند که به دلیل از دست دادن خواب به دلیل شرایط دیگر ایجاد نمی شود.

پرخوابی اولیه معمولاً با داروهایی درمان می شود که به فرد کمک می کند بیدار بماند . این داروهای تقویت کننده بیداری، که می تواند شامل محرک ها باشد با تأثیر بر مواد شیمیایی موجود در مغز که بیداری و خواب را تنظیم می کنند، به فرد کمک می کند تا هوشیارتر شود.

در حالی که داروهای تقویت کننده بیداری می توانند به کنترل علائم پرخوابی در بسیاری از افراد کمک کنند، برخی از آنها پتانسیل ایجاد عوارض جانبی ناخوشایند را دارند. یا مورد سوء استفاده قرار گیرد. به همین دلیل، برای افرادی که تحت درمان پرخوابی قرار می‌گیرند، مهم است که با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود همکاری نزدیکی داشته باشند تا خطرات و مزایای هر دارو را بسنجید و در صورت لزوم، برنامه درمانی را اصلاح کنند.

پرخوابی ثانویه

هنگامی که فردی دارای یک وضعیت پزشکی یا روانپزشکی است که باعث پرخوابی ثانویه می شود، درمان بر مدیریت آن متمرکز است. شرایط زمینه ای

که معمولا به کاهش خواب آلودگی مفرط کمک می کند. مشکلات سلامتی مانند میگرن، کمبود ویتامین، زخم معده و سایر شرایطی که خواب را مختل می کنند اغلب با برنامه ریزی دقیق درمان قابل کنترل هستند.

اگر داروهایی که برای درمان یک مشکل دیگر استفاده می‌شوند باعث خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز یا دوره‌های خواب طولانی‌مدت شوند، پزشک ممکن است برنامه درمانی اصلی را تنظیم کند. این ممکن است نیاز به تغییر نوع، دوز یا زمان دارویی داشته باشد که باعث عوارض جانبی می شود. به عنوان مثال، به طور کلی توصیه می شود که داروهای آرام بخش قبل از خواب و داروهای محرک در طول روز مصرف شوند.

برای برخی از افراد، علائم پرخوابی ادامه می‌یابد در حالی که مشکل سلامت زمینه‌ای پایدار است یا با درمان به خوبی کنترل می‌شود. تحقیقات در حال انجام در حال بررسی این موضوع است که آیا افراد مبتلا به پرخوابی ثانویه ناشی از بیماری‌های مزمن مانند سرطان، بیماری پارکینسون یا آسیب مغزی می‌توانند از استفاده از داروهای تقویت‌کننده بیداری بهره ببرند.

پرخوابی ثانویه نیز ممکن است به دلیل اختلالاتی باشد که با داشتن مقدار کافی خواب با کیفیت تداخل دارد. درمان شرایطی مانند آپنه انسدادی خواب، سندرم پاهای بی قرار و اختلال خواب و بیداری شبانه روزی ممکن است به افراد کمک کند تا خواب آرام و بدون وقفه بیشتری داشته باشند.

سبک زندگی و رفتار

درمان پرخوابی همچنین شامل ایجاد تغییراتی در عادات خواب و سایر رفتارها است. خواب ناکافی یکی از شایع ترین علل خواب آلودگی بیش از حد در طول روز است، بنابراین اقداماتی برای بهبود خواب می تواند به بسیاری از افراد در کاهش علائم پرخوابی کمک کند. شواهد به دست آمده از طیف گسترده ای از تحقیقات نشان می دهد که رژیم غذایی، فعالیت بدنی، روال روزانه و بهداشت خواب می تواند بر میزان خواب فرد تأثیر بگذارد.

بهبود رژیم غذایی و تغذیه

غذا مواد مغذی را فراهم می‌کند که از همه جنبه های سلامتی از جمله خواب حمایت می کند. اگرچه تحقیقات بیشتری برای درک کامل چگونگی تأثیر تغذیه بر عادات خواب مورد نیاز است، شواهد فعلی نشان می‌دهد که برخی غذاها و رژیم های غذایی ممکن است در برخی افراد کیفیت خواب را بهبود بخشد. و خواب آلودگی در طول روز را کاهش دهید 
تحقیقات نشان داده است که مصرف بیشتر آجیل، حبوبات، میوه ها و چربی های غیراشباع با کیفیت خواب بهتر مرتبط است. به عنوان مثال، پیروی از یک رژیم غذایی مدیترانه ای که عمدتاً از گوشت بدون چربی و غذاهای گیاهی تشکیل شده است، کیفیت خواب را بهبود می بخشد و خطر بیماری قلبی را کاهش می دهد.
برخی از مطالعات نشان داده اند که افزایش مصرف چربی های اشباع و کربوهیدرات ها، به ویژه به شکل قند اضافه شده ، می تواند احساس خواب آلودگی بیش از حد در طول روز را افزایش دهد. برعکس، نشان داده شده است که خوردن غذاهای غنی از پروتئین باعث بهبود طول مدت خواب می شود و خواب آلودگی را کاهش دهد. به طور کلی، خوردن غذاهای متنوع با خواب طبیعی همراه است.
افراد مبتلا به پرخوابی ممکن است تنظیم زمان وعده های غذایی یا میان وعده ها را نیز در نظر بگیرند. تحقیقات نشان داده است که خوردن نزدیک به زمان خواب حتی یک میان وعده در شب می تواند بر کیفیت خواب تأثیر منفی بگذارد.

از کافئین و الکل خودداری کنید

کافئین محرکی است که ضربان قلب را افزایش می دهد و سیستم عصبی مرکزی را فعال می کند و باعث می شود فرد احساس انرژی و هوشیاری کند. اگرچه بسیاری از افراد از کافئین برای دفع احساس خواب آلودگی در طول روز استفاده می کنند، اما معمولاً توصیه می شود که افراد مبتلا به خواب آلودگی بیش از حد در طول روز از مصرف کافئین خودداری کنند، به خصوص بعدازظهرها و نزدیک به زمان خواب.

الکل یک عامل افسردگی است که فعالیت را کند می کند در مغز برخی افراد برای به خواب رفتن به الکل متکی هستند. با این حال، در حالی که الکل در ابتدا یک اثر آرام بخش ایجاد می کند، استفاده طولانی مدت منجر به خواب بی طراوت و افزایش خطر خواب آلودگی بیش از حد در طول روز می شود.

به ورزش منظم بپردازید

ورزش در طول روز می تواند خواب را بهبود بخشد برای برخی افراد اجرای یک برنامه ورزشی جدید ممکن است روشی موثر برای تسکین علائم پرخوابی باشد. مطالعات تحقیقاتی نشان داده است که انجام فعالیت های بدنی مانند پیاده روی، دوچرخه سواری یا یوگا چندین بار در هفته می تواند به افراد مبتلا به اختلالات خواب کمک کند تا کیفیت خواب خود را بهبود بخشند و خواب آلودگی در طول روز را کاهش دهند.

افراد مبتلا به پرخوابی باید زمان تمرینات روزانه را نیز در نظر بگیرند. به طور کلی، ورزش در عصر می‌تواند باعث سخت‌تر شدن و به خواب رفتن شود. برخی از متخصصان توصیه می کنند که باید از انجام فعالیت های بدنی شدید در عرض سه ساعت پس از رفتن به رختخواب خودداری کرد.

از یک برنامه خواب مناسب پیروی کنید

برنامه خواب نامنظم با اختلال و خواب ناکافی، یکی از شایع ترین علل پرخوابی مرتبط است. بهبود بهداشت خواب اغلب با تنظیم و پیروی از یک برنامه خواب ثابت، رفتن به رختخواب و بیدار شدن در زمان مشخصی هر روز از جمله آخر هفته ها آغاز می شود.

تصمیم گیری در مورد گنجاندن یا عدم گنجاندن چرت روزانه در برنامه خواب ممکن است به علت پرخوابی فرد و اینکه آیا آنها قادر به محدود کردن طول چرت هستند بستگی دارد. برخی از کارشناسان پیشنهاد می کنند که افراد باید سعی کنند چرت زدن را به 15 تا 20 دقیقه محدود کنند، زیرا چرت زدن بیش از 30 دقیقه می تواند باعث شود که فرد بعد از بیدار شدن احساس گیجی کند نه سرحال.

در صورت امکان یک برنامه کاری روزانه اتخاذ کنید

افراد مبتلا به پرخوابی ممکن است بخواهند در اواخر شب یا شب کار نکنند. برنامه کاری شیفت شب می تواند ریتم شبانه روزی فرد را مختل کند و با پرخوابی همراه است. به طور کلی کار کردن در اواخر عصر و قرار گرفتن در معرض نور محیط مغز را فعال نگه می دارد، هوشیاری را افزایش می دهد و به خواب رفتن در زمان مورد نظر دشوار می شود.

چگونه پر خوابی نکنیم

یافتن درمان مناسب پرخوابی برای شما

ممکن است مدتی طول بکشد تا درمان پرخوابی را پیدا کنید که بهترین کار را برای شما دارد. پزشک شما می تواند بسته به علائم، سابقه پزشکی شخصی و سایر داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید، گزینه های درمانی را توصیه کند.

همانطور که شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود یک دوره درمانی را تعیین می کنید، مهم است که قرار ملاقات های بعدی را برای ادامه ارزیابی علائم و اثربخشی برنامه درمانی برنامه ریزی کنید. اثربخشی درمان پرخوابی می تواند به علت پرخوابی بستگی داشته باشد.

چه زمانی با پزشک خود صحبت کنید

احساس خستگی یا نیاز به چرت زدن هر چند وقت یکبار معمول است، به خصوص اگر به اندازه کافی نخوابیده باشید یا یک شب پرت و پرت داشته باشید. با این حال، اگر علیرغم داشتن خواب کافی، اغلب احساس خواب آلودگی بیش از حد می کنید و اگر علائم شما شروع به تأثیرگذاری بر کیفیت زندگی شما کرده است، وقت آن است که با پزشک خود صحبت کنید.

اگر متوجه علائم یا تغییرات دیگری در سلامت خود شدید، از جمله خروپف بلند، به پزشک خود اطلاع دهید

یا مشکل تنفس در شب. یک اختلال زمینه ای مانند آپنه انسدادی خواب یا نارکولپسی ممکن است علت علائم پرخوابی باشد، بنابراین مهم است که به دنبال درمان باشید.

نکاتی برای زندگی با پرخوابی

پرخوابی می تواند انجام فعالیت های عادی روزانه در محل کار و اجتماعی را دشوار کند. تعدادی چیز وجود دارد که می توانید امتحان کنید که ممکن است به کنترل بیشتر علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.

منبع: www.sleepfoundation.org

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *