کمبود خواب و دیابت

دیابت چه تاثیری بر خواب دارد؟

تخمین زده می شود که از هر دو نفر یک نفر مبتلایان به دیابت نوع 2 به دلیل سطوح ناپایدار قند خون و علائم مرتبط با دیابت، مشکلات خواب دارند، قند خون بالا (هیپرگلیسمی) و قند خون پایین (هیپوگلیسمی) در طول شب می تواند منجر به بی‌خوابی و خستگی روز بعد شود. مانند بسیاری از بیماری های مزمن، احساس افسردگی یا استرس در مورد خود بیماری نیز ممکن است شما را در شب بیدار نگه دارد.

وقتی سطح قند خون بالا باشد ، کلیه‌ها با افزایش دفعات ادرار، جبران می‌کنند. در طول شب، این سفرهای مکرر به دستشویی منجر به اختلال در خواب می شود. قند خون بالا همچنین ممکن است باعث سردرد، افزایش تشنگی و خستگی شود که می‌تواند در به خواب رفتن اختلال ایجاد کند.

در مقابل، ساعت‌های زیاد بدون غذا خوردن یا مصرف متعادل داروهای دیابت نیز می‌تواند منجر به کاهش سطح قند خون شود

در شب ممکن است کابوس ببینید، عرق کنید، یا وقتی از خواب بیدار می شوید، احساس تحریک یا گیجی کنید.

اگر احساس خستگی، مشکل در خواب یا هر علائم نگران کننده دیگری دارید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. آنها می توانند به تجزیه و تحلیل دلیل کمک کنند و با شما همکاری کنند تا سطح قند خون خود را پایدارتر نگه دارید.

همانطور که دیابت می‌تواند باعث مشکلات خواب شود، به نظر می‌رسد مشکلات خواب نیز در دیابت نقش دارند. کم‌خوابی یا خواب موج آهسته ترمیمی کمتر با سطح قند خون بالا در افراد مبتلا به دیابت و پیش دیابت مرتبط است. با این حال، کاملاً مشخص نیست که آیا یکی باعث دیگری می شود یا اینکه آیا متغیرهای بیشتری در کار هستند. محققان بر این باورند که محدودیت خواب ممکن است به دلیل اثرات آن بر انسولین، کورتیزول و استرس اکسیداتیو بر سطح قند خون تأثیر بگذارد.

یک چهارم افراد مبتلا به دیابت گزارش می‌دهند که کمتر از شش ساعت یا بیش از هشت ساعت در شب می‌خوابند که آنها را در معرض خطر افزایش قند خون قرار می دهد. . علاوه بر افزایش سطح قند خون در افرادی که قبلاً دیابت دارند، کم خوابی همچنین خطر ابتلا به مقاومت به انسولین را در وهله اول افزایش می‌دهد. این پیوند از همان اوایل کودکی آشکار می‌شود

مطالعات همچنین نشان داده اند که برنامه خواب دیرتر یا نامنظم است

حتی در افراد غیر دیابتی با قند خون بالاتر مرتبط هستند. با این حال، ممکن است متغیرهای دیگری وجود داشته باشد که این را توضیح دهد، مانند این واقعیت که افرادی که برنامه خواب نامنظم دارند، بیشتر احتمال دارد از رژیم غذایی نامنظم پیروی کنند.

کمبود خواب باعث افزایش سطح گرلین، هورمون گرسنگی، و کاهش سطح لپتین، هورمونی که باعث می شود احساس سیری کنیم، می شود. برای جبران سطوح پایین انرژی، افرادی که بد می‌خوابند، احتمالاً به دنبال تسکین در غذاهایی هستند که قند خون را افزایش می‌دهند و آنها را در معرض خطر چاقی قرار می‌دهند ، که یک عامل خطر برای دیابت است.

بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 که اختلال خواب یا بیدار شدن مکرر در شب را تجربه می‌کنند نیز ممکن است کمتر از سایر استانداردهای خودمراقبتی دیابت مانند ورزش کافی و نظارت دقیق بر سطح گلوکز خون پیروی کنند.

علاوه بر اثرات فوری آن بر سطح قند خون، خواب ضعیف می‌تواند عوارض طولانی مدتی بر افراد مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد. کسانی که به داروهای خواب متوسل می‌شوند یا در خواب ماندن مشکل دارند، احتمال بیشتری دارد که احساس ناراحتی روانی جدی داشته باشند. همچنین شواهد آزمایشی وجود دارد که نشان می دهد افراد مبتلا به دیابت که به اندازه کافی نمی خوابند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زوال شناختی باشند.