دیابت بیش از 30 میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می‌دهد و هفتمین علت مرگ و میر است. شایع ترین نوع دیابت، دیابت نوع 2 ، یک بیماری مزمن است که به دلیل مقاومت به انسولین ایجاد می‌شود.
انسولین هورمونی است که به انتقال گلوکز از خون به ماهیچه‌ها، چربی و کبد و سایر سلول‌ها کمک می‌کند، جایی که می‌توان از آن برای انرژی استفاده کرد. مقاومت به انسولین زمانی اتفاق می‌افتد که بدن در تولید انسولین مشکل داشته باشد یا زمانی که انسولین نتواند گلوکز را به این سلول‌ها منتقل کند. این منجر به تجمع گلوکز در خون می شود که در غیر این صورت به عنوان قند خون بالا شناخته می‌شود که علامت بارز دیابت است. اگر به درستی مدیریت نشود، می‌تواند عواقب شدیدی برای قلب، کلیه ها و سایر اندام ها داشته باشد.
دیابت و خواب ارتباط پیچیده ای دارند و بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کیفیت خواب ضعیف یا بی خوابی را تجربه می‌کنند . خبر خوب این است که توجه دقیق به رژیم غذایی، ورزش و سطح قند خون می‌تواند دنیایی از تفاوت در کیفیت خواب و در نتیجه سلامت کلی ایجاد کند.
2 مدل از بهترین زیرنشیمنی های طبی
زیرنشیمنی مدل رینگ (دوناتی) و مدل یو
دیابت چه تاثیری بر خواب دارد؟
تخمین زده می شود که از هر دو نفر یک نفر مبتلایان به دیابت نوع 2 به دلیل سطوح ناپایدار قند خون و علائم مرتبط با دیابت، مشکلات خواب دارند، قند خون بالا (هیپرگلیسمی) و قند خون پایین (هیپوگلیسمی) در طول شب می تواند منجر به بی‌خوابی و خستگی روز بعد شود. مانند بسیاری از بیماری های مزمن، احساس افسردگی یا استرس در مورد خود بیماری نیز ممکن است شما را در شب بیدار نگه دارد.
وقتی سطح قند خون بالا باشد ، کلیه‌ها با افزایش دفعات ادرار، جبران می‌کنند. در طول شب، این سفرهای مکرر به دستشویی منجر به اختلال در خواب می شود. قند خون بالا همچنین ممکن است باعث سردرد، افزایش تشنگی و خستگی شود که می‌تواند در به خواب رفتن اختلال ایجاد کند.
در مقابل، ساعت‌های زیاد بدون غذا خوردن یا مصرف متعادل داروهای دیابت نیز می‌تواند منجر به کاهش سطح قند خون شود
در شب ممکن است کابوس ببینید، عرق کنید، یا وقتی از خواب بیدار می شوید، احساس تحریک یا گیجی کنید.
اگر احساس خستگی، مشکل در خواب یا هر علائم نگران کننده دیگری دارید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. آنها می توانند به تجزیه و تحلیل دلیل کمک کنند و با شما همکاری کنند تا سطح قند خون خود را پایدارتر نگه دارید.
همانطور که دیابت می‌تواند باعث مشکلات خواب شود، به نظر می‌رسد مشکلات خواب نیز در دیابت نقش دارند. کم‌خوابی یا خواب موج آهسته ترمیمی کمتر با سطح قند خون بالا در افراد مبتلا به دیابت و پیش دیابت مرتبط است. با این حال، کاملاً مشخص نیست که آیا یکی باعث دیگری می شود یا اینکه آیا متغیرهای بیشتری در کار هستند. محققان بر این باورند که محدودیت خواب ممکن است به دلیل اثرات آن بر انسولین، کورتیزول و استرس اکسیداتیو بر سطح قند خون تأثیر بگذارد.
یک چهارم افراد مبتلا به دیابت گزارش می‌دهند که کمتر از شش ساعت یا بیش از هشت ساعت در شب می‌خوابند که آنها را در معرض خطر افزایش قند خون قرار می دهد. . علاوه بر افزایش سطح قند خون در افرادی که قبلاً دیابت دارند، کم خوابی همچنین خطر ابتلا به مقاومت به انسولین را در وهله اول افزایش می‌دهد. این پیوند از همان اوایل کودکی آشکار می‌شود مطالعات همچنین نشان داده اند که برنامه خواب دیرتر یا نامنظم است
حتی در افراد غیر دیابتی با قند خون بالاتر مرتبط هستند. با این حال، ممکن است متغیرهای دیگری وجود داشته باشد که این را توضیح دهد، مانند این واقعیت که افرادی که برنامه خواب نامنظم دارند، بیشتر احتمال دارد از رژیم غذایی نامنظم پیروی کنند.
کمبود خواب باعث افزایش سطح گرلین، هورمون گرسنگی، و کاهش سطح لپتین، هورمونی که باعث می شود احساس سیری کنیم، می شود. برای جبران سطوح پایین انرژی، افرادی که بد می‌خوابند، احتمالاً به دنبال تسکین در غذاهایی هستند که قند خون را افزایش می‌دهند و آنها را در معرض خطر چاقی قرار می‌دهند ، که یک عامل خطر برای دیابت است.
بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 که اختلال خواب یا بیدار شدن مکرر در شب را تجربه می‌کنند نیز ممکن است کمتر از سایر استانداردهای خودمراقبتی دیابت مانند ورزش کافی و نظارت دقیق بر سطح گلوکز خون پیروی کنند.
علاوه بر اثرات فوری آن بر سطح قند خون، خواب ضعیف می‌تواند عوارض طولانی مدتی بر افراد مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد. کسانی که به داروهای خواب متوسل می‌شوند یا در خواب ماندن مشکل دارند، احتمال بیشتری دارد که احساس ناراحتی روانی جدی داشته باشند. همچنین شواهد آزمایشی وجود دارد که نشان می دهد افراد مبتلا به دیابت که به اندازه کافی نمی خوابند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زوال شناختی باشند.
اختلالات خواب رایج در افراد مبتلا به دیابت
افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شانس بیشتری برای ابتلا به اختلالات خواب دارند که شایع ترین آنها سندرم پای بی قرار و آپنه انسدادی خواب است.
- سندرم پای بیقرار (RLS) : تقریباً از هر پنج نفر مبتلا به دیابت نوع 2، یک نفر مبتلا به سندرم پای بیقرار است که با گزگز یا سایر احساسات تحریک‌کننده در پاها مشخص می‌شود که می‌تواند در خوابیدن اختلال ایجاد کند. افراد مبتلا به دیابت نیز در معرض خطر بیماری دیگری به نام نوروپاتی محیطی هستند. علائم نوروپاتی محیطی که در اثر آسیب عصبی ایجاد می‌شود، بسیار شبیه به RLS است و شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و درد در اندام ها می‌شود. افرادی که این علائم را تجربه می کنند باید با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنند، زیرا نوروپاتی محیطی به درمان برای کاهش آسیب طولانی مدت عصبی نیاز دارد.
- آپنه انسدادی خواب (OSA) : آپنه انسدادی خواب یک اختلال خواب است که در آن فرد در فواصل زمانی مکرر در طول شب به طور لحظه ای تنفس را متوقف می‌کند. در بیشتر موارد، فرد از این اتفاق آگاه نیست، اگرچه یکی از شرکای تخت ممکن است خروپف و نفس نفس زدن را مشاهده کند. این نارسایی‌ها در تنفس باعث ایجاد برانگیختگی‌های کوچک (بیداری‌های بسیار کوتاه) می‌شود که با پیشرفت طبیعی مراحل خواب تداخل می‌کند و کیفیت خواب را مختل می‌کند. OSA معمولاً در افرادی که اضافه وزن یا چاق هستند، رخ می‌دهد، زیرا آنها اغلب دور گردن ضخیم تری دارند که با راه هوایی تداخل می‌کند. این بیماری را می‌توان با یک دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) که راه هوایی را باز نگه می‌دارد تا تنفس طبیعی را بازگرداند و وقفه های خواب را کاهش دهد، درمان می‌شود.
ارتباط بین آپنه خواب و دیابت
ارتباط کم خوابی و دیابت
اگرچه آپنه خواب به طور مستقیم باعث دیابت نمی‌شود، اما یک عامل خطر برای دیابت نوع 2 است و نشان داده شده است که مقاومت به انسولین را حتی در افراد غیر دیابتی و غیر دارای اضافه وزن افزایش می‌دهد. انجمن دیابت آمریکا
تخمین می‌زند که از هر چهار فرد مبتلا به دیابت نوع 2، یک نفر از OSA نیز رنج می‌برد و یک چهارم دیگر از دیابتی‌های نوع 2 از یک اختلال تنفسی مرتبط با خواب رنج می‌برند.
هم OSA و هم دیابت نوع 2 در افرادی که دارای اضافه وزن و چاق هستند شایع تر است. با این حال، به نظر می‌رسد OSA بر مقاومت به انسولین و کنترل گلوکز حتی پس از کنترل چاقی تأثیر می گذارد . OSA نه تنها باعث تکه تکه شدن خواب می‌شود که با امواج آهسته خواب تداخل می‌کند، بلکه به طور دوره ای اکسیژن بدن را قطع می‌کند. این اثرات با هم منجر به مقاومت به انسولین و اختلال در متابولیسم گلوکز می‌شود
در بسیاری از مطالعات، درمان کوتاه مدت آپنه خواب باعث بهبود سطح قند خون می‌شود، در حالی که درمان طولانی مدت CPAP
قند خون و مقاومت به انسولین را بهبود می بخشد. با این حال، مطالعات دیگر نتوانسته اند پیشرفت هایی را پیدا کنند
در سطح گلوکز خون پس از درمان OSA، برخی از محققان را به این باور رساند که این ارتباط می تواند به دلیل متغیرهای دیگری مانند وزن باشد.
تحقیقات بیشتری برای توصیف بیشتر ماهیت این ارتباط مورد نیاز است، اما واضح است که سلامت جسمی نقش مهمی در آپنه خواب و دیابت دارد. ترکیبی از کاهش وزن و درمان CPAP ممکن است موثرترین راه برای درمان آپنه خواب در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باشد.
افراد مبتلا به دیابت چگونه می توانند با مشکلات خواب کنار بیایند؟
مدیریت دقیق سطح قند خون می‌تواند به بهبود خواب افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند. علاوه بر این، با توجه به رابطه نزدیک بین دیابت و خواب، عادات بهداشتی خوب خواب اهمیت ویژه ای دارد. اینها شامل عادات روزانه و شبانه می‌شوند، مانند:
- پیروی از یک برنامه غذایی که برای شما مفید است و به کنترل قند خون کمک می‌کند
- ورزش منظم
- داشتن برنامه خواب منظم
- اجتناب از محرک هایی مانند کافئین یا نیکوتین قبل از خواب
- خنک، تاریک و ساکت نگه داشتن اتاق خواب
بر اساس وضعیت شخصی شما، پزشک ممکن است بتواند داروهای کمکی خواب را برای بیماران دیابتی یا راه های اضافی برای داشتن خواب بهتر توصیه کند. آنها ممکن است یک پلی سومنوگرام یا مطالعه خواب انجام دهند تا ببینند آیا اختلال خواب مقصر مشکلات خواب شما است یا خیر. سپس اختلالات خواب ثانویه را می توان با درمان های هدفمند مانند دستگاه CPAP درمان کرد.
منبع : www.sleepfoundation.org
